Johann Sebastian Bach Μερος Α

Ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ γεννήθηκε το 1685 στη Γερμανία και πέθανε το 1750. Ήταν συνθέτης, διευθυντής ορχήστρας, μουσικοπαιδαγωγός, οργανίστας και βιολιστής την εποχή του Μπαρόκ.

Σε ηλικία 10 χρόνων ο Μπαχ μένει ορφανός και εγκαθίσταται στο σπίτι του μεγάλου του αδερφού Γιόχαν Κρίστοφ, στο Όρντρουφ, όπου ο ίδιος ήταν διορισμένος, ως οργανίστας.

Ο μικρός Σεμπάστιαν διακρίνεται, ήδη, για τις μουσικές ικανότητες του προκαλώντας σχεδόν τη ζήλεια του αδερφού του. Μάλιστα,αρνείται να του δώσει παρτιτούρες μεγάλων μουσικών με πολύ δύσκολα έργα, επειδή ο ίδιος δυσκολευόταν να τις παίξει και φοβόταν, ότι ο μικρός του αδελφός θα τον ξεπεράσει. Έτσι, ο Σεμπάστιαν αντιγράφει κρυφά, μέσα στη νύχτα έργα παλιώνσυνθετών, για να μη γίνει αντιληπτός από τον αδερφό του.

Πρώιμη καριέρα

Σε ηλικία 15 χρονών εγκαταλείπει το σπίτι του αδερφού του, για να αναζητήσει μια καλύτερη ζωή και να δοκιμάσει τις δυνάμεις του.

Tο 1707 αναλαμβάνει ανακουφισμένος τη νέα του θέση στην εκκλησία του Αγίου Βλασίου στο Μιλχάουζεν. Την ίδια εποχή αρχίζει να γράφει δικές του συνθέσεις, όπως το πρώιμο αριστούργημά του «Τοκάτα και Φούγκα σε Ρε Ελάσσονα» (BWV 565) και την καντάτα Herz und Mund und Tat (BWV 147).

Το μουσικό στιλ του Μπαχ δεν συμβάδιζε με τις επιλογές του πάστορα και η ρήξη εγκαθιδρύθηκε στις σχέσεις τους. Ο συνθέτης δημιουργούσε περίπλοκες μελωδίες μπλέκοντας διαφορετικά στιλ και μελωδικές γραμμές, την ίδια ώρα που ο πάστορας ήθελε την εκκλησιαστική μουσική απλούστερη. Παρά τις αψιμαχίες, ο Μπαχ δουλεύει ακούραστα τα δικά του πονήματα, παράγοντας έργο σημαντικό.

Από τις συνθέσεις της περιόδου ξεχωρίζει η περίφημη καντάτα του «Gott ist mein König» (BWV 71), ένα πρωτόγνωρο για την εποχή και τα δεδομένα μουσικό υπερθέαμα, για το οποίο ο Μπαχ έκανε το αδιανόητο μουσικά: χώρισε τα όργανα και τις φωνές σε ομάδες, δημιουργώντας διακριτά σύνολα εντός της σύνθεσης.

Τελειοποιεί τον τρόπο γραφής του με εξόχως δραματικές εισαγωγές, ρυθμικές αγωγές και αρμονικά σχήματα που έχουν ως προέλευσή τους τους μεγαλύτερους Ιταλούς συνθέτες της εποχής: Βιβάλντι, Κορέλλι, Τορέλλι, Μαρτσέλλο. Αξίζει να σημειωθεί, πως ο Μπαχ θαύμαζε τους συγκεκριμένους μουσικούς, ιδιαιτέρως τον πρώτο, του οποίου πολλά έργα μετέγραψε (κοντσέρτα για έγχορδα και πνευστά) για το εκκλησιαστικό όργανο ή άλλα πληκτροφόρα.

Εδώ θα γράψει, μεταξύ άλλων, 20 Καντάτες, τα πρώτα Πρελούδια και Φούγκες που, αργότερα, θα αποτελέσουν τη βάση για το Καλοσυγκερασμένο Κλειδοκύμβαλο, τις πρώτες Σονάτες και Παρτίτες για Βιολί σόλο, τη Φούγκα (BWV 1026) για Βιολί και Μπάσο Κοντίνουο και, όπως προαναφέρθηκε, πολλά έργα για το εκκλησιαστικό όργανο, μεταξύ των οποίων και το περίφημο «Μικρό Βιβλίο Για Το Εκκλησιαστικό Όργανο (Orgel-Buchlein)», ένα εξαιρετικά πρωτοποριακό έργο αφιερωμένο στον γιό του Βίλχελμ Φρίντεμαν, μεγάλης εκπαιδευτικής σημασίας.

Δουλεύοντας στη βασιλική αυλή

Τον Δεκέμβριο του 1717, ο Μπαχ ξεκινάει μια νέα καριέρα στο Καίτεν, ως Διευθυντής Ορχήστρας όπου αφιέρωσε το μεγαλύτερο χρόνο του στη σύνθεση ορχηστρικών κομματιών όπως κονσέρτα, χορευτικές σουίτες και σονάτες για διάφορα όργανα.

Το 1721, προς τιμήν του Δούκα του Βραδεμβούργου δημιούργησε μία σειρά από ορχηστρικά κονσέρτα γνωστά ως «Brandenburg Concertos» που θεωρούνται κάποια από τα σπουδαιότερα έργα του.